Jako podsumowanie tekstowe moich gruzińskich wojaży, niemal w pierwszą rocznicę tej wycieczki (tak, też jestem przerażony i rozczarowany tym, jak mało piszę; nadal jest to mój projekt poboczny, ale miałem nadzieję na znacznie szybsze tempo; z tym że czasem gdy się dorwę do kompa i chcę pisać, FOMO daje o sobie znać…) rozprawię się z kilkoma opiniami obiegowymi o Gruzji. Czy … (czytaj więcej)
Ametyst, bo jak gdzieś na necie czytam o perle Kaukazu, to coś się we mnie buntuje. Oczywiście zależy to od definicji perły, którą przyjmiemy. Jeżeli jest to najpiękniejsza rzecz z wszystkich dostępnych, to może rzeczywiście można Tbilisi nazwać ‚perłą Kaukazu’, chociaż nie widziałem jeszcze innych podejrzanych do tego tytułu – Baku ani Erywania. Nie zgadzam się jednak z taką definicją … (czytaj więcej)
Na lotnisku w Kutaisi lądujemy jako ostatni samolot tego dnia, w okolicach 22:00. Zmęczenie jest ogromne, bo skończyłem pracę o godzinie 4:30, a Wrocław opuściliśmy o siódmej rano. 5-6 godzin jazdy do Warszawy polskim busem pozwoliło złapać dosłownie kilkadziesiąt minut snu, bo w żadnym środku lokomocji spać nie potrafię, chociaż zawsze jestem bardzo senny. W Warszawie zostaliśmy klasycznie wydymani przez taksówkarza … (czytaj więcej)
Obiekty sakralne na Kaukazie to temat rzeka. I jeden z głównych celów turystycznych, bo poza walorami przyrodniczymi, jest to największe bogactwo Gruzji. Wprawdzie w pewnym momencie można odczuć przesyt i wszystkie kolejne budynki zdają się wyglądać tak samo. Wiele razy też pisałem, że freski i ikony prawosławne są dla Europejczyka wychowanego w kulturze katolickiej/łacińskiej wyglądają nienaturalnie. Ja nie potrafię się przestawić … (czytaj więcej)
Podróż z Gori do Borjomi nauczyła mnie bardzo dużo o Kaukazie i Gruzji. Trasa z Gori miała być lekka, łatwa i przyjemna. Wyjechaliśmy lekko po południu i, jak zwykle, byliśmy spoceni jak dziwki w kościele, bo temperatura powietrza sięgała 35 stopni. Jedziemy, jest miło i przyjemnie i nagle, dosłownie dwa-trzy kilometry przed Borjomi zaczyna się ściemniać. Pojawiają się między nami głosy … (czytaj więcej)
Gdy we wszystkich przewodnikach i na stronach agencji turystycznych czytałem, że Mccheta (Mtskheta, na dalsze potrzeby wpisu będziemy używać polskiej nazwy) to jednodniowa wycieczka, spodziewałem się wielkiego miasta pełnego zabytków i kościołów. Mapka w ‚Lonely planet’ zdała się to potwierdzać, a mózg podświadomie – lub zupełnie świadomie – zdał się przeoczyć tak istotny element tej układanki jak skala. Stąd chociaż … (czytaj więcej)
Łącząca gruzińskie Tbilisi z rosyjskim Władykaukazem droga od tysięcy lat jest kluczową trasą dla całego Kaukazu. A na dodatek jest przepiękna. Słyszałem porównania do Szwajcarii i Alp. Cóż, nie byłem, ale bazując na zdjęciach, mogę jak najbardziej potwierdzić to porównanie. Czyste powietrze, woda w postaci potoków i strumyków, przełęcze, wąwozy, wodospady, pasące się zwierzęta, samotne kościoły… Wszystko dosłownie zapiera dech w … (czytaj więcej)
Na tytułową ogłuszającą ciszę nie trafiłem, ale jestem w stanie ją sobie wyobrazić. Nie trafiłem na ciszę, bo w okolicy Gruzini budowali zabytki :). Ciągle chodząca szlifierka, młoty walące w kamienie, by stworzyć materiał do uzupełnienia luk i wszechobecne krzyki robotników. Jednak wystarczyło odejść od hałasu by dostrzec piękno tego miejsca, położonego na skrajnym odludziu, tak daleko od cywilizacji, że … (czytaj więcej)
Jak zauważyliście, nieczęsto w Gruzji napotkamy zabytki w dobrym stanie, w pełni wykorzystujące swój potencjał turystyczny. A w przypadku skalnego miasta w Wardzii (Vardzia) mamy właśnie do czynienia z taką sytuacją. Kompleks jest zadbany, czysty, do dyspozycji są przewodnicy, w pobliżu są toalety, sklepy i restauracja. Pewnie wpływ na to ma fakt, że obiekt jest nadal wykorzystywany przez mnichów, zajmujących … (czytaj więcej)
Południe Gruzji nie było celem samym w sobie. Wracając z Vardzii do Tbilisi, stwierdziliśmy że zamiast powtarzać tę samą trasę, czyli wracać na północ do Gori, taniej i ciekawiej będzie udać się przez południe. Tak naprawdę, gdybyśmy mieli więcej czasu i pieniędzy, pewnie nawet zahaczylibyśmy o Armenię. Ale spędzić kilka godzić, pałować się z wizą, próbować się porozumieć łamanym rosyjskim… … (czytaj więcej)